Yılmaz mektubunda;

“Değerli öğretmenim, içimizdeki hasret her gün biraz daha büyüyor. Okulumuzu, öğrencilerimizi özledik. Çiçeklerimizi yakından koklayamaz, yakından göremez olduk.

Bizler biliriz ki bir şeyin tamamı elde edilemiyorsa tamamından vazgeçilmez.

Yine biliyoruz ki eğitim sadece dört duvar arasında yapılan iş değildir. Mekanlar ayrı olsa da gönüller bir ise eğitim gönül frekansından devam eder.

Mesafeler uzak olsa da yüreklerin çarpması bir ise kulakla dinletemediklerimizi yürekle öğretiriz.

Virüs ayırdı bizi elimizden ne gelir mi diyeceğiz? Diyemeyiz.

Derler ya dert söyletir diye. Aslında dert öğretir. “Her güçlükle beraber bir kolaylık vardır.”

Evet bir müddet bizler evimizden çıkamıyoruz. Belki bir süre daha çıkamayacağız.

Nasıl ki okullarda derse destek için teknolojiden ve özellikle akıllı tahtadan yararlanıyorsak evlerimizde de akıllı telefonlardan faydalanarak görüntülü görüntüsüz mutlaka öğrencilerimizle iletişime geçmeliyiz. Öğrencilerimiz bizim sesimizi, selamımızı o kadar özledi ki.

Böyle zamanlarda öğrencilerimiz bilgiden çok ilgiye muhtaçlar. Çiçeklerimizi uzaktan da olsa koklayalım, inanın yakındaki kadar hoş kokacaklar.

Telefon ekranından da olsa gözlerinin içine bakalım. Yüzümüzdeki tebessüm ciltler dolusu kitaptaki bilgiden fazlasını öğretecek.

Bizler öğretmeniz asla ümitsiz olamayız. Düşen binlerce yaprağa değil açan bir çiçeğe bakarak diri olmaya çalışacağız. Diri olalım ki iri de olabilelim. Bir çiçekle bahar gelmese de bütün baharlar bir çiçekle başlar. Öğrencilerimizin tamamına ulaşamasak da gücümüz, imkanlarımız nispetinde ulaşabileceklerimizin hepsine ulaşalım.

Unutmayalım!

Bu sıkıntıların hepsi bir gün gelip geçecek. Bugün olmazsa yarın bir gün mutlaka evlerimiz kadar sevdiğimiz okullarımıza döneceğiz.

Nerede kalmıştık? Deyip eksiklerimizi fazlasıyla tamamlayacağız.

Kötü günlere dair her şey unutulacak.

Lakin zor zamanda verdiğimiz selam asla unutulmayacak.

Gösterdiğimiz ilgi ve sevgi unutulmayacak.

Bilgi unutulsa da sevgi kalıcıdır.

Sevginin hiç yan tesiri yoktur.

Sevdikçe seviliriz.

Sevgi virüsten daha hızlı bulaşır ve ulaşır. Virüs gibi öldürmez; sevgi yaşatır.

Şimdi bilgimizle beraber ilgimizi ve sevgimizi çocuklarımıza gösterme zamanı.

Güzel günler uzak değil.

Bir sabah yine kalkıp koşarak, heyecanla, coşkuyla okullarımıza gideceğimiz günler yakındır.

Özlemle beklediğimiz,

O gün ne güzel gündür.

Hasretinden yandık bugün.

Selam ve muhabbetle...”