”ANA”ne güzel bir  kelime… ağız dolduran,gözlerde yaşları çağlatan,yürekteki boşluğu bir türlü dolmayan.Göbek bağı ile bağlıyken ,kokusuyla hayatı devam ettiren.Ne kelimeler  ile ne de cümleler ile sınırlandırılamayan..Sadece  zamanla yumuşatılarak “Anne” olmuş ama hiç eksilmemiş.

Hem bir evlat hem de bir anne olarak söylemeliyim ki  sevgisini  her an hissettiren  bir ana tarafından  büyütüldüm.O bir öğretmendi okulda,ev hanımıydı evde ,bana candı ,arkadaştı  her anımda.Nazımı  çekenim,göz yaşımı silenim,ilk aşkımı dinleyenim,elinde oksijenli su ile kapıda yaralarımı temizlemek için bekleyenim,yaptığım her hatada beni koşulsuz sevenim,başarılarımda da gururlananım…bitti mi?...Hayır .Evlendiğimde  telefondaki  aşçım,psikoloğum,çocuklarımı bağrına basan ,onlara  ve bana analığı yaşayarak öğretenim  .Sözün özü; benim  idolüm.

Bir anne olarak da şunu biliyorum ki  evlat çok farklı bir şey..sevgisi tarif edilemeyen sadece hissedilen.Ana rahmine düştükten itibaren göbek bağı denilen o hayat bağı ile size sıkıca sarılan ,sizden beslenen  ve sizin de artık onsuz yapamayacağınız minik bir kalp.Sunarsın sevgini karşılıksız ve bilirsin ki o da karşılıksız verir sevgiyi..Ve gün gelir kendini görürsün onda ektiklerini biçersin..ama bir türlü kabullenemezsin büyüdüğünü hep o küçük yumuk yumuk elli  minik olarak kalır.Gün gelir hediye olarak  seni anlatmaya kalkar yaşantısıyla sözleriyle…

 İşte benim  küçüğümün bana hediyesi.

 “ Dünya’ya bir daha gelsem yine annemin annem olmasını isterdim.İlerde de onun gibi bir anne olmak isterim eğer anne olursam.Ben ne öğrendiysem ondan öğrendim,güçlü olmayı,hayat için savaşmayı,yılmamayı.O öğretti bana.Herkesin annesi kendine özeldir biliyorum ama benim annem bir başkadır.Onun asla pes ettiğini görmedim.Hep onun arkadaşı olmaya çalıştım.Onun sayesinde küçük yaşta olgunlaştım.Ne yapsam hep destek oldu.Her zaman yanımdaydı.Yanlış yaptım uyardı.Bıkmadan usanmadan beni dinledi.Bazen çok üzdüm,yordum ama o bir gün bile beni sevmekten usanmadı.O benim hayatımda gördüğüm en muhteşem insan,benim rol modelim,idolüm.Ve biliyorum ki  kaç yaşıma gelirsem geleyim ben hala onun nazlı küçük kızıyım.İyi ki senin kızınım,iyi ki benim annemsin.S ana teşekkür ederim bana öğrettiğin her şey için.Seni varlığım devam ettikçe çok sevmeye devam edeceğim.Seni seviyorum annem…”

Her zaman dile getirdiğim ve ısrarla da getireceğim üzere bir güne sığdırılmış duygular benlik bir şey değil..Ne analar ,ne kadınlar,ne öğretmenler ne de sevgi bir güne sığdırılır.Hele ki sevgi,emek ,fedakarlık  kavramlarını  karşılık beklemeden ve hoyratça kullanan varlıklar ,zaman ve mekan ile sınırlandırılamaz. Anneler gününü kutlarken empati kurmayı unutmamalı çünkü annesi vefat etmiş  ,terk edilmiş birçok çocuk ve yetişkin var.onların sessiz çığlıklarını duymalıyız.

Annelik duygusunu yaşayamamış ama o kocaman  yüreklerine  her çocuğu alacak anneleri sevgi ve saygıyla selamlıyor,hayatını kaybetmiş  annelere de Allah’tan rahmet diliyorum.